En önemlisi ve zoru işe başladım İstemeye istemeye çalışan bir anne oldum .Ama beklediğimden daha az oldu travması.Demekki insan duruma göre şekillenmede usta olduğunu ancak yaşayınca anlıyor.İşe başlamak beni çok yorar hiç birşeye zaman bulamam sanıyordum yanılmışım.Çalışmadığım dönemdekinden daha verimli ve daha dolu dolu geçiyor zaman.Kitap okuyabiliyor,gezebiliyor ,alışverişe çıkıyor,işlerimi daha düzenli yapıyor ve en önemlisi kızlarımla daha güzel vakit geçirebiliyorum. Tek feragat ettiğim uykum oldu ama onada çare yok.Tabii bunda bakıcımın payı asla yadsınamaz.Kızlarımın bakıcılarını sevmeleri ve onunlayken mutlu olmaları onlarsız geçirdiğim 9*5 saati katlanılabilir kılıyor.
Ben bu yazıyı yazarken tepemde dikilip okuyan aşkımın da yardımları yadsınamaz.Kızların bütün bakımlarında bana hep yardımcı olan babamız bu yardımlarını ben işe başlayınca minikte olsa arttırarak devam ettiriyor:)) Şaka şaka kocaman arttırarak devam ediyor.
İşe başladığım ilk hafta biraz zordu işin doğrusu.Sabahın kör mü kör saaatinde çok az uyumuş olarak kalkıp istanbul trafiğine girmek ,mesleğimde on yıldır yaptığımdan farklı hiç çalışmadığım bir bölümde çalışmaya başlamak,yeni insanlar ve buna uyum sağlamayı istemeyen ben ...Sonraki hafta bunun değişmeyeceğini anlayan ve bu durumlardan mutlu olmak için uğraşan ben oldum.Sabah erken kalkınca daha uzun günler yaşayacağıma ,her yeni öğrenilenin heyecanına,çalışmanın dinamizmine,her yeni insanın hayatında yaptığı değişime ve bunların insanı dinç ve genç kılacağına inandırdım kendimi..Sanırım my name is polyanna oldum.İyide oldu bir ay idare etti dahada eder gibi görünüyor.Gerisi Allah kerim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder