Hamileyken sürekli resimlerine bakıp inşallah kızlarım ona benzer diye dua ettiğim.Evimizin ağırbaşlı ,uzun boylu, güzel ,bahsederken hep övünerek bahsettiğim kızı canım ablam İYİKİ DOĞDUN.
İlkokuldayken benden kilolu olduğun için hep ablası güzel kilolu ama kardeşi cılız dediklerinde kızardım.Sonrada büyüdük lisede benden zayıftın diye hep daha fazla kilo vermeye çalıştığım içinde kızardım sana . Annem sana cici cici topuklu papuçları yaşına göre çok erken almasına rağmen bana sen çocuksun deyip spor papuçlar alınınca kızar sanırım size inat giyerdim annemin ince çorap ve topuklu papuçlarını ve her giydiğimde başka bir tanesine zarar verme ve anneden azar işitme pahasına olsada devam ederdim bu inadıma. Ne güzel günlermiş onlar ne kadar az kaygımız varmış.Daha çok abimle vakit geçirsende ne çok şeyi paylaşırmışız bugünkü çocuklarla kıyaslayınca.Senin ağırbaşlılığın yüzünden adım zıpır çocuktan öteye gidemezdi.Sanırım bu tabir hoşuma giderdi.Çünkü hayatımın geri kalanındada ve hatta şimdi anneykende bile hala içimde zıpır bir çocuk var ablasını kucaklamayı doyasıya öpmeyi isteyen ve iyiki benim ablamsın diyen...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder